Ucube Gösterileri, Posthüman Bedenler ve Draxaloch

Fantastik edebiyat içerisinde sıklıkla gördüğümüz canavarları, posthüman bir imge olarak düşünseydik ortaya nasıl bir şey çıkardı?

Bu sorunun yanıtını ararken, Fantastik Edebiyat dersinde ortaya aşağıdaki gibi bir beden imgesiyle, ismini Tufan Ufuk Arıkan’a borçlu olduğum Draxaloch’u çıkarmış olduk. Bir nevi oyun karakteri gibi de düşünebileceğimiz Draxaloch, türdeşleriyle birlikte nehrin altında, teknolojik olarak gelişmiş bir medeniyette yaşayan bir varlık. Bu medeniyette kokuşmuş olmak bir statü simgesi; doğal olarak da medeniyetin kralı, aralarında en kokuşmuş olanlardan seçiliyor. Draxaloch ve türdeşleri, iletişim kurmak için titreşimleri kullanıyorlar; herhangi bir cinsiyete veya cinsiyet kimliğine sahip değiller. Mitoz bölünmeyle çoğalan ve rüyalarında avladıkları günahkâr ruhlarla beslenen bu canavarlar, tövbekâr günahkârların gözyaşlarını içiyorlar. Evcil hayvan olarak zombi kuşlar besliyorlar ve üçüncü gözleriyle insanlardaki korkuyu görebiliyorlar.

Bu görseli desteklemek için, Z. Gizem Yılmaz’ın 2022 yılında Neohelicon dergisinde yayımlanan “Fear of Body and Animality: Freak Bodies and Minds in Edward Gant’s Amazing Feats of Loneliness” başlıklı makalesinden bir alıntıyı çevirdim ve sizlerle paylaşıyorum.

Ucube gösterileri anormalin normale dönmesine zemin hazırlar, böylece deforme olmuş bedenlere gerçeklikten kaçış için bir platform oluşturur. Dolayısıyla bu bedenler üzerindeki tutarsız gücün bir dışavurumu haline gelirken, aynı zamanda ucube kimselere, bedenlerinin aslında materyalist kullanıma açıldığı sınırsız ve özgür bir alan sağlar. Önemli olan asıl şey ise doğanın çeşitliliğinin, ucube gösterilerinde hilkat garibesi olarak görülüp bir kültürel özne tarafından izlenmesidir.

Peki ya sizce posthüman bedenler hep ucube canavarlar olmak zorunda mıdır? Her zaman materyalist kullanıma açılarak tüketime mi sunulurlar? Bu sorunun yanıtı, posthüman imgelere nereden baktığınıza bağlı.

+ posts

Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesinde İngiliz dili ve Edebiyatı öğrencisi, illüstrasyon, edebiyat, posthümanizm, uzak doğu.